Bugün için seçtiğim film bana farklı şeyler hissettirdi izlerken. Yani yazarken sadece filmden bahsedemeyeceğim. Hislerim, duygularım da araya kaynayacak. Bunun için şimdiden uyarıyorum:)
İçinize işleyen, yer yer güldüren, hüzünlendiren ama genelde yüzünüzde tebessümle izleyeceğiniz bir film. Herkesin birbirine el verdiği, yardım etmek için çırpındığı bir dünya.. Günümüz gerçeklerinden çok uzak bir o kadar özlem duyulan sade yaşamlar, basit şeylerle mutlu olan, zaten tek gayesi mutluluk olan, hayatı olduğu gibi yaşayan insanlar...
Senaristliğini Pablo Solarz, yönetmenliğini ise Carlos Sorin'in yaptığı Arjantin Hikayeleri, Arjantin'in güneyinde Patagonya'da çekilmiş. Patagonya'nın ilginç bir hikayesi var. Rivayete göre denizciler dağların arasından geçerken kıyıda çok uzun boylu, iri bir adam görürler. Bu adamın boyu o kadar uzundur ki, denizciler adamın yanında çok küçük kalır. Kaptan Magellan bu adamı esir alır ve büyük ayak manasına gelen “patagon” ismini verir. Patagon'un ölmesinden sonra o bölge Patagonya olarak anılır. Patagonya'nın bir yarısı Arjantin, diğer yarısı da Şili'ye ait. Arjantin'e ait bölge daha kurak ve soğuk bir bölge. Yerleşim alanları ise çok dağınık. Boş arazilere çok sık rastlıyorsunuz. Koyun yetiştiriciliği aşırı gelişmiş olduğu için etli yemeklerin daha sık yendiği bir bölge aynı zamanda.
Arjantin Hikayeleri, Arjantin'in fakir görünümlü Patagonya'sında kesişen üç hikayeyi anlatıyor. 80'lik dede Don Justo Benetictis'in köpeğini aramak için yola koyulduğu, şehirler arası seyyar satıcılık yapan Roberto'nun bir zamanlar müşterisi olan ve aynı zamanda ilgi duyduğu kadının çocuğuna vermek için çabaladığı doğum günü hediyesi ve utangaç bir ev hanımı olan Maria Flores'in katılmaya hak kazandığı yarışma programıyla, tragedyayı andıran üç farklı hikaye...
Don Justo'nun köpeğine ulaşmak için gösterdiği çabanın başına ilginç olayların gelmesine, Roberto'nun vereceği hediye ile ilgili kararsızlığı Don Justo ile beraber hareket etmesine yol açıyor. Aynı zamanda Maria da katıldığı yarışma programında kazandıkları ile yaşadığı yere dönmenin hesaplarını yapıyor.
Bu 3 farklı karakterin bir şekilde yollarının kesişmesi inanılmaz bir final ile son buluyor. Don Justo'nun kaderi, Roberto'nun içinde bulunduğu ruh hali, Maria'nın çaresizliği, karakterlerin bizlere neden bu kadar yakın geldiğinin bir anlatısı. İçimizdeki küçük çocuğa dokunmak istemiş Arjantin Hikâyeleri. Birkaç kural koymuş hayatlarımıza. Vicdan azabı insana imkansız görünen her şeyi yaptırabilir. Aldığımız kararlar çoğu zaman içinde bulunduğumuz anın ya da geçmişimizin sonuçlarından ibaret olmuştur. 'Geçmişin içinde yaşamak' ve 'anı yaşayıp kararlar almak' ani amaçlar doğurmuştur. İnanç ve istek amaca giden yolda her zaman baş kuralları oynuyor. İsteksiz bir beden, isteksiz bir ruh başarıyı kısıtlar. Karakterlerin bu kurallar dahilinde hareket etmesi, izleyiciye mutlu bir finalin geleceği hissini uyandırıyor. Fakat hayat, her zaman istemediğimiz zorluklar çıkaracaktır, bu zorlukların da bir ön yargı doğuracağı kaçınılmaz bir gerçek.
Yönetmen filmi bu evreden sonra farklı bir konuya taşımış. İstediğini elde etmek, hayatla uğraşmaktan ziyade kendinle de savaşmaktır aslında. Ve sonuca başarıyla ulaştığımızda, çoğumuzun aklına gelmeyen bir soru soruyor Arjantin Hikayeleri. Elde ettiğin şey, başarı sandığın şey aslında hiçbir şey ise, bunun gerçekten farkına varabilir misin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder