Bugün İstanbul'dan Yarın Florida Sahillerinden Yazmaca

   Bazen gitmek dışarıdan bakan bir insana kolay yol gibi gelse de aslında en zor olan şey bana göre. Yeni bir düzene, yeni bir çevreye ve yeni arkadaşlıklara kucak açmak, oturmuş bir düzenin varsa eğer büyük bir karar. Ama bazen de ileride geç kaldığını düşünüp pişman olmamak için her şeyi geride bırakıp yeni yollara gitmek en doğru kararmış gibi geliyor. Şuan bende olduğu gibi.

   Bugün burada son günüm. Ne zaman dönerim, nasıl biri olarak dönerim hiçbir fikrim yok fakat birçok şeyi halletmiş ve kendime çok şey katmış olarak dönmek tek isteğim. Yarım kalan hayallerimi tamamlayıp döndüğümde hep hayalini kurduğum kendime ait butik bir yer için çalışmalara başlayabilirim. Amin!

   Gitmeden sımsıkı sarılıp iyi ki varsın diyemediğim arkadaşlarım, eşim, dostum.. Vakitsizlikten dolayı göremediğim herkes. Ne olur kusuruma bakmayın. Ve beni çok özleyin. Bol bol gezin, güzel yerlerde güzel yemekler yemeyi unutmayın ve yanınızda kim varsa kıymetini bilin. İnsanlar çok kötü artık. Bulduysanız eğer gerçekten güvenebileceğiniz birini sakın bırakmayın, sarıp sarmalayın bir güzel:)

   Yeni anılarla burada olacağım. Aynı şekilde yazmaya devam edeceğim. Okumayı ve yorumlarını eksik etmeyen canım arkadaşlarım için:) Tabii bir de içimi dökmek için. Gerçi ailemin de böylece ne yaptığımdan, neler hissettiğimden haberi oluyor. Bu blog en çok onlara yaradı:)

   Arabamı sattım gidiyorum diye. Çok tatlı bir kız aldı içim rahat. Ama o kadar anım var ki canım arabacığımla. Hepsini de birlikte göndermişim gibi hissettim. Unutmak istediklerim ve tekrar yaşanmasını dilediğim bir sürü bir sürü  anı..  Allah hepimize daha güzellerini yaşatsın. Sadece öyle bir üzüldüm işte.

   Amaan! Sanki zorla gönderiyorlarmış gibi niye hep gözlerim dolu geziyorum ki ben? Gerçekten  istediğim ve bana çok şey katacak bir şey için gidiyorum. Kendim verdim bu kararı. tamamen bana bırakıldı. Hoplaya zıplaya gezmem gerekmiyor mu benim? Mutluyum aslında. Sanırım yaş ilerledikçe gözü kara olma hali azalıyor. Yaşlanıyor muyum ne? 

   Ben biliyorum aslında. Tekrar ders çalışma, sınava girme durumları benim canımı sıkıyor:) İş hayatı ne kadar zor ve yorucu olursa olsun yemek yapmak 5 dakikada bir sürü şey hazırlamaya çalışmanın verdiği heyecan hiçbir meslekte yok bana göre. Ama iş okula geldi mi hiiç heyecanı kalmıyor. MSA'da pratik sınavlara bayılır ve en yüksek notları alırdım ama iş yazılı sınavlara gelince 70 diye tutturur öyle de devam ederdim.  Dört dörtlük bir öğrenciymişim de kimse anlamıyormuş.

   Vardığımda ilk gideceğimiz yer Orlando ve Disney World olacak. Seaworld, San Diego'dan bildiğim yer ama tekrar görmek istiyorum. Oh oh bana yazması size de okuması daha keyifli olacak galiba:)

   Bugün ben biraz daha gezeyim. Ben halayım biliyorsunuz ya! 3 yaşında olan ama ilk kez göreceğim yeğenime bir şeyler alayım. Beni karşılamaya o da gelecekmiş. İlk izlenim önemli:)

   Yarın size Florida'nın güzel sahillerinden birinden yazacağım. Güneşlenip, minik kuzuyla kumların arasında boğuşurken (çocukları sevmemek mümkün mü?) size ne yazacağımı düşünüyor olacağım bir yandan. Hayat bazen çok zor!