Üzgünlü Bir Gün

   

   2 gündür keyifsiz bir ruh hali içindeyim. Dillendirmekten nefret ediyorum ama mutsuzum. Hatta mutsuz değilim olmak için de bir sebep yok diye kendi duygularımı bastırmaya çalıştıkça daha da mutsuzlaşıyorum.

   Her şey güzel olacak, yoluna girecek dedikçe bazen daha çok batırdığımı düşünüyorum. Akışına bırakmayı öğrendiğimi sanarken bir anda bir şey oluyor ve ben sanki hiç yol almamışım gibi hissediyorum. Halbuki öyle olmadığını biliyorum. 

   Gidip yeni bir hayat kuracağım, mutlu olacağım ve yeni bir çevre, yeni arkadaşlıklar bana çok iyi gelecek diye düşünürken bir yandan acabalar aklımı kurcalıyor.

   Mantıklı karar vermeye çalışıyorum. Duygularımı bir kenara atıyorum ama bunun ne kadar doğru olup olmadığını da bilemiyorum. Kalbimin sesini fazla dinlemezsem daha mutlu olacakmışım gibi geliyor. Ama bir an oluyor ki öyle yüksek sesle duyuruyor ki hislerini bana işte o zaman bütün bu çabam boşuna mı? Engel olamayacak mıyım bitmeyecek mi bu sesler hiç?

   Sadece gitmek istiyorum. Bir gece bile kötü bir şey düşünmeye eskileri hatırlamaya gücüm yok. Benim kadar kimse düşünmüyor üstelik. Kendi kendime yük yapıyorum. Kurduğum hayallerden çok uzak bir hayat yaşıyorum bu ara..

   Buraya bunu yazmaktan ne kadar nefret etsem de içimi dökmek beni bir nebze rahatlatıyor. Hep iyi şeyler olmuyor maalesef hayatta.. 

   İşte ben bugün de böyle bir hal içindeyim. Yarın daha güzel bir güne uyanmak dileğiyle...

   Tarifsiz bırakıyorum sizi...

   

   Burada olsam olmaz mı??

   Bu filmi de çok severim zaten..