'baharat, tarçın ve buse
tavan arasında saklı tarife
ayışığı ve boğaziçi yalnız
o fener bizim çocukluk aşkımız..'
Ne zamandır izlemek isteyip de bulamadığım bir film izledim dün gece. 'Bir Tutam Baharat'. Çok hoşuma gitti. İçimi ısıttı ama bir yandan da keşke sevgilimle izleseydim bu filmi diye düşündüm. Ama aşk filmi kesinlikle değil.
Film bittiğinde insanın bulunduğu yeri bir tarçın kokusu sarıveriyor. Ya da hemen ilk fırsatta "tarçınlı top köfte" yapıp, sevdiklerini mutlu etmek istiyorsun. O yüzden sevdiğimle izleseydim dedim. Hem acı hem tatlı olmaları dolayısıyla tarçının kadınlara benzetildiği, oldukça rahatlatıcı, sıcacık ve baharat kokulu bir film.
Filmde bir bölümde diyor ki: "İki tip yolcu vardır. Birinciler haritaya bakarlar, ötekiler aynaya… Haritaya bakanlar hep gider, aynaya bakanlar hep döner."
Diğer etkilendiğim sözler de şunlar:
'Rumlar şaşırdıkları zaman kendilerini tokatlar.'
'Türkler bizi yunanlıymışız gibi kovdu, yunanlılar ise türkmüşüz gibi karşıladı.'
'Biber acı ve kavruktur, tıpkı güneş gibi'
'Tuz ihtiyaç duyulduğunda birinin hayatına ekilebilir.'
'Tarçın acı ve tatlıdır,tıpkı bir kadın gibi.'
'Venüs tarçın doludur çünkü, tüm kadınların en güzeli olarak hem acı hem de tatlıdır, dünya ise tuz doludur çünkü tuz hayata tat katar.'
''İstasyonlarda arkana bakma Saime; arkanda göreceğin tek şey vaatler olur'' sözüyle iç sızlatmış, 'gastronomi içinde astronomiyi de barındırır' ifadesinin ardından baharatlarla gezegenleri ve kadınları betimlemesiyle şaşırtmış, iki şeye bakarak yolculuk yapılır; biri harita diğeri ayna sözüyle daha bir bağlamış, Crossing The Bridge'le sesini duyduğumuz Şehr-i İstanbul'un tadını dilimizin ucuna değdiren güzel bir yunan yapımı.
İstanbul’da büyüyen ve büyükbabası yemek pişirme konusunda bir filozof olan genç Yunanlı Fanis’in hayat hikayesi anlatılıyor filmde… Her şeyi ailenin küçük oğlu Fanis’in gözünden izliyorsunuz. Fanis, büyükbabasından iyi yemek pişirmek için ‘bir tutam baharat’ın önemi konusunda dersler almıştır. Büyüyünce birinci sınıf bir aşçı olur ve yemekleriyle mutluluk dağıtır. 35 yıl sonra doğduğu yere dönünce, hem büyükbabasını, hem de çocukluk aşkını yad etmek için bol fırsat bulacaktır.
Bir Yunan filminde İstanbul’un, Türkiye’nin ve Türk kültürünün bu denli sempatik gösterilmesi, filmin ilk sürprizi bence. Ama ayrıca iki halk arasındaki sayısız ortak noktaların, inanılmaz benzerliklerin ve paylaşılagelmiş değerlerin sunulması da etkileyici. Bu son derece ‘Türk dostu’ film, kimi sorunlar yüzünden ülkemiz sinemalarına gelememişti. Özellikle Türk-Yunan mutfakları arasındaki ortak ögelerin belirtilmesi ilgi çekici.
Filmin başlangıcındaki ezan sesi ve minareler arası geçişlerle kalbinin yarısı İstanbul'da kalmış Rumlar ve Türklerin ortak geçmişlerine yolculuk başlıyor. Filmle ilgili beni asıl çarpan müzikleri olmuştur ki filmin ardından hemen film müzikleri albümünü almaya karar verdim.
Bugünün filmi olarak bunu seçtim. Ben gözlerim dolu izledim. Ama içimi yumuşacık yaptı. Tamer Karadağlı'ya rağmen beğendim üstelik.
Bir Tutam Baharat’ın Türkiye’de başına gelenler tam bir yılan hikayesi. Biraz kısaltarak anlatacağım. 2004 Eylül’de gösterime gireceği söyleniyordu. Tamer Karadağlı’nın şantaj kasedi ortaya çıkınca ileri bir tarihe atıldı, dendi. Sonra dağıtım sözleşmesinin hem Özen Film hem de Warner Bros ile imzalandığı, bu yüzden gösterilemediği iddia edildi.
Yunanistan’dan gelen dedikodulara gelirsek... Filmin sağladığı büyük başarıdan sonra dağıtımcılar fiyat artırmış, Warner Bros Türkiye'de bu kadar para vermeyi reddetmiş.
Falan filan derkeeen üstünden seneler geçti tabii.. Biz de izleyemediğimizle kaldık.
Bu arada bugün yaratıcı drama kursuna başlıyorum. Pazartesi ama eğer dayanamaz yazarsam yarın buradan okuyabilirsiniz neler yapmış olduğumu:) Ben az biraz heyecanlıyım.
Yalan valla baya heyecanlıyım. Ama eğleneceğimi düşünüyorum. Eğer gidenler varsa aranızda bir fikir olarak yazarsanız sevinirim.
Bana şans dileyin.
Yabani kız sosyalleşmekte:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder